Z historią Łańcuta mocno związana jest tradycja gorzelnicza. Produkowane w łańcuckim Polmosie trunki, w tym najpopularniejsze rosolisy, znane są na całym świecie. Ich historia zapisała się na dobre na tych ziemiach, a poznać ją można w jedynym w Polsce łańcuckim Muzeum Gorzelnictwa. Niepewne losy tutejszej fabryki wódek wywołują jednak problem jego dalszego funkcjonowania.

Wybudowany w 1833 roku klasycystyczny dworek, znajdujący się na terenie obecnego Polmosu, został oddany pod opiekę zakładu w 1970 roku. Od tamtej pory jego przeznaczenie uległo zmianie. Po przeprowadzonym, w porozumieniu z Muzeum Zamkiem w Łańcucie i Muzeum Wnętrz Fabrykanckich w Łodzi w latach 1993-1994, remoncie, wnętrze budynku zostało odnowione. Po dziś dzień muzeum przyjmuje zwiedzających, oferując jednocześnie możliwość skosztowania legendarnych łańcuckich trunków. Jego przyszłość jednak zdaje się zależeć od przyszłości fabryki. - B ez wątpienia Muzeum Gorzelnictwa jest jedną z chwalebnych wizytówek miasta. Byłaby to niepowetowana strata, jeżeli to muzeum, które wysiłkiem Fabryki Wódek Polmos Łańcut odrestaurowane i pielęgnowane, zostałoby zamknięte. Jednak nie bardzo widzimy funkcjonowanie samego muzeum bez czynnej fabryki wódek - przyznaje ze smutkiem Jacek Wielgos, związkowiec z łańcuckiego zakładu i przewodniczący Federacji Związków Zawodowych Pracowników Przemysłu Spirytusowego i Drożdżowego w Polsce.

Póki co losy Polmosu nadal nie są ostatecznie rozstrzygnięte. Na przełomie marca i kwietnia w Łańcucie odbyć ma się nadzwyczajne posiedzenie Rady Krajowej Sekcji Przemysłu Mleczarskiego Spirytusowego i Koncentratów Spożywczych NSZZ "Solidarność", którego wiodącym tematem będzie sytuacja w łańcuckiej fabryce.